ADR - umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych (ADR), z języka angielskiego: The European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road, została podpisana w Genewie 30 września 1957 roku. Polska przystąpiła do niej w 1975 roku i od tego czasu stosuje się do jej przepisów, które zmieniają się co dwa lata, w lata nieparzyste, o czym informują stosowne ustawy i oświadczenia rządowe.
Transport ADR, czyli właściwie czego? Zgodnie z definicją Umowy ADR, „towary niebezpieczne” to materiały i przedmioty, których przewóz jest zabroniony lub dopuszczony wyłącznie na warunkach podanych w ADR. Można je przewozić w sztukach przesyłki, luzem oraz w cysternach. Towary niebezpieczne mogą przyjmować postać stałą (jako materiały sypkie, granulowane, pastowate), ciekłą i gazową. Będą nimi zatem benzyna, niektóre rozpuszczalniki i farby, niektóre nawozy sztuczne, wybrane kwasy, wiele gazów, jak choćby propan czy acetylen.
Butle z gazami (sztuki przesyłki)
Do towarów niebezpiecznych należą też ciecze i gazy, które ze względu na postać można przewozić tylko w sztukach przesyłki lub cysternami, oraz przedmioty zawierające towary niebezpieczne, na przykład zapalniczki, akumulatory, granaty, sztuczne ognie.