Warto zaznaczyć, iż normy prowadzenia pojazdu, wymagane przerwy i odpoczynki, wymagania dotyczące rejestrowania aktywności nie zależą od formy zatrudnienia. Maksymalne okresy jazdy i wymagane odpoczynki oraz obowiązek używania tachografów dotyczą zarówno kierowców-pracowników, jak i kierowców-przedsiębiorców czy zatrudnionych na umowie-zleceniu. Ze względów kadrowych przepisy krajowe mogą wprowadzić dodatkowe ograniczenia w postaci limitu pracy w nadgodzinach dla pracowników na umowie o pracę, ale podstawowych zasad jazdy, przerw i odpoczynków nie ominiemy, zatrudniając kierowców w innej formie, niż umowa o pracę. Naruszenie tych zasad skutkuje nałożeniem kar finansowych w takim samym wymiarze na kierowcę-przedsiębiorcę jak i na kierowcę-pracownika. Dodatkowo za złą organizację pracy i naruszania przepisów nakłada się karę grzywny na przedsiębiorstwo (firmę), a w szczególnych przypadkach można ukarać personalnie kierownika transportu, spedytora czy samego prezesa spółki za zaniedbania w zarządzaniu. Kary te według polskiego taryfikatora kształtują się od kilkudziesięciu złotych za najdrobniejsze uchybienia do kilku tysięcy złotych za pojedyncze, poważne naruszenia. Za granicą kwoty te są podawane w setkach i tysiącach EUR. Warto zatem przyswoić i stosować wszystkie wspólnotowe zasady realizowania przewozów drogowych.
Podstawowa wiedza z zakresu norm czasu pracy kierowcy, którą powinni posiadać przedsiębiorcy organizujący przewozy, kierowcy oraz spedytorzy planujący trasy, jest następująca:
NORMY DOTYCZĄCE JAZDY I PRZERW WG ROZPORZĄDZENIA 561/2006
Art. 6: Dzienny czas prowadzenia pojazdu
(liczony między odpoczynkami dobowymi - art. 4. lit. k)
- suma okresów prowadzenia pojazdu między odpoczynkami dziennymi lub dziennym i tygodniowym.
Czas jazdy dziennej oblicza się jako sumę wszystkich jazd pomiędzy prawidłowymi odpoczynkami (dziennym/dziennym lub dziennym/tygodniowym). W żadnym wypadku nie obliczamy tego jako jazda w dobie zegarowej czy jeszcze w jakiś inny niezgodny z definicją sposób.
Diagram poniżej przedstawia przykład, gdzie czas jazdy dziennej wynosi 9 godzin i składa sie z trzech odcinków 3 godzinnych. Oczywiście sumę 9 godzin można uzyskać na wiele sposobów (zachowując odpowiednie przerwy pomiędzy nimi) np. 4,5h + 4,5h, 2,5h + 3,5h + 3h, itd. Odcinki jazdy, jakie mogą się pojawić w ciągu analizowanego okresu, mogą być różnej długości w zależności od potrzeb i warunków drogowych.
a) normalnie maksymalnie 9 godzin
W wyjątkowych przypadkach, gdy warunki rzeczywiste wymagają wydłużenia łącznego czasu jazdy dziennej powyżej 9 godzin, można to zrobić bez narażania się na negatywne konsekwencje i bez żadnych dodatkowych wyjaśnień, ale maksymalnie (w sumie) do 10 godzin. Takie wydłużanie czasu jazdy może być realizowane dwukrotnie w tygodniu kalendarzowym (od poniedziałku do niedzieli). Należy jednak świadomie analizować każdy dzień, gdyż jako wydłużenie czasu jazdy dziennej ponad 9 godzin jest zarówno wydłużenie o 1 minutę (czyli 9h:01m jazdy), jak i o całą godzinę (czyli 10h:00m czasu jazdy).
b) dopuszczalne wydłużenie jazdy do 10 godzin (dwa razy w tygodniu)
(tydzień oznacza okres od poniedziałku 00:00 do 24:00 w niedzielę - art. 4. lit i)
